Kanaliki łzowe są to struktury oka, które odpowiadają za odprowadzanie łez. Ich właściwe funkcjonowanie jest niezbędne do prawidłowej pracy oka. Niestety czasem w wyniku różnorodnych czynników dochodzi do ich niedrożności, których pierwszym objawem jest nadmierne wydzielanie łez. W konsekwencji może to doprowadzić do zakażenia dróg łzowych oraz stanu zapalnego przyśrodkowego kącika oka, skutkującego zapaleniem spojówek. Z tego powodu taką przypadłość należy leczyć. Dowiedz się, na czym polega udrażnianie dróg łzowych.
Istnieje kilka metod diagnostyki schorzeń dróg łzowych oraz ich udrażniania – od najstarszej jednak dość inwazyjnej metody klasycznej, po w pełni nowoczesną metodę mikroendoskopową. Należy pamiętać, że decyzja odnośnie wyboru metody powinna należeć do lekarza, który uwzględnia warunki anatomiczne, bezpieczeństwo techniki operacyjnej oraz ryzyko powikłań. Pacjenci biorą również pod uwagę czynniki kosmetyczne oraz cenę zabiegu.
Poniżej przedstawiamy wszystkie ze stosowanych obecnie metod, do których należą:
- dakrocystorhinostomia (DCR) – tzw. metoda klasyczna,
- sondowanie,
- metoda Endoskopowa,
- metoda Laserowa,
- metoda mikroendoskopowa (ETL-DCR),
- conjiunctiworhinostomia (CDCR).
Metoda klasyczna
Metoda klasyczna, czyli zespolenie workowo-nosowe z dojścia zewnętrznego to zabieg charakteryzujący się dość dużą skutecznością. Okulista chirurg ma możliwość dopasowania wielkości pola operacyjnego do warunków anatomicznych, co umożliwia wykonanie dużego zespolenia i usunięcia niedrożności. Metoda ta polega na przecięciu skóry w kącie przyśrodkowym oka, wycięciu fragmentu kości i połączeniu worka łzowego z jamą nosa. Obecnie jest jednak rzadko wykonywana, stosuje się ją głównie w przypadkach dużych zmian pourazowych.
Sondowanie
W przypadku wrodzonej niedrożności dróg łzowych u dzieci między 3 a 6 miesiącem życia stosuje się sondowanie. Ma ono na celu udrożnienie zastawki Hasnera, będącej główną przyczyną niedrożności u noworodków. Sondowanie jest bezpiecznym zabiegiem i najlepiej wykonać je w znieczuleniu miejscowym. Inne, bardziej skomplikowane typy niedrożności u dzieci leczy się techniką mikroendoskopową za pomocą lasera.
Metoda endoskopowa
Pozwala na dobrą wizualizację jamy nosowej, ale nie uwidacznia innych współistniejących patologii. Jest to metoda dość bezpieczna, jednak związana z ryzykiem krwotoku z nosa. Jej zaletą jest niewątpliwie to, że znieczulenie miejscowe wykonywane jest jedynie od strony jamy nosowej, dzięki czemu nie ma ryzyka wystąpienia obrzęków i wylewów podskórnych na twarzy. Z obserwacji wynika również, że u części pacjentów może wymagać powtórnej operacji.
Mikroendoskopia dróg łzowych
Jest to metoda najbardziej nowoczesna, wykorzystująca laser diodowy. Jak twierdzi lekarz okulista Piotr Jaworski z Centrum okulistyki Optomed, jej niewątpliwą zaletą jest możliwość pełnej wizualizacji dróg łzowych zarówno w części górnej, jak i dolnej dróg łzowych. Operację zwykle kończy intubacja dróg łzowych w całości, która znacznie poprawia efektywność zabiegu. Skuteczność tej metody wynosi od 80% do 85%. Technika ta pozwala na operację pacjentów w każdym wieku – zarówno noworodków, jak i osób starszych, często obciążonych innymi poważnymi schorzeniami.
Zabieg rozpoczyna się on od diagnostyki mikroendoskopowej, która pozwala odszukać patologicznie zmienione miejsca (blizny, zwężenia czy nawet nieprawidłowo wykształcone fragmenty kanalików). Po ich zlokalizowaniu za pomocą lasera dokonuje się rekonstrukcji dróg łzowych. Następnie na okres sześciu miesięcy zakłada się silikonowe rurki, które zabezpieczają operowane miejsce przed zarastaniem. Metoda ta pozwala na skuteczne leczenie wszystkich typów niedrożności dróg łzowych.
CDCR
U pacjentów z całkowitym uszkodzeniem kanalików łzowych na dużym odcinku, których nie da się zrekonstruować, wykonuje się operację metodą CDCR. Polega na wszczepieniu rurki pyrexowej Jonhsa, która bezpośrednio odprowadza łzy z worka spojówkowego do nosa. Metodę tę stosuje się, kiedy nie ma innych możliwości. Jej wadami są wysoka cena i stała obecność sztucznej rurki, która może podrażniać okoliczne tkanki oka, przemieszczać się podczas pocierania powiek oraz ulegać zatkaniu.
Wszystkie nieprawidłowości związane z odprowadzaniem łez powinny skłonić pacjenta do wizyty w poradni okulistycznej. Szybka diagnoza oraz zastosowanie odpowiedniej metody udrażniania dróg łzowych pozwolą uniknąć poważniejszych problemów z oczami, a przede wszystkim przywrócą pacjentowi komfort życia.
