Ciężko jest jednoznacznie wskazać na przyczyny niestrawności w populacji polskiej. Na pewno duży udział w tym ma dieta, która w Polsce jest stosunkowo ciężka oraz higiena żywienia się. Ludzie jedzą nieregularnie, często w późnych porach co w efekcie przekłada się bezpośrednio na występowanie dolegliwości.
Jakie są najczęstsze przyczyny niestrawności?
Oprócz stricte dietetycznych uwarunkowań, trzeba także wskazać na multum czynników o znaczeniu infekcyjnym, czynnościowym, psychogennym oraz chorobowym. Niestrawność najczęściej wiąże się z występowaniem następujących dolegliwości:
- ból brzucha,
• nudności,
• uczucie pełności,
• wzdęcia,
• odbijanie się,
• senność i osłabienie.
Niestrawność najczęściej związana może być z nakładaniem się wielu czynników etiologicznych. Ciężka dieta, to obciążenie przede wszystkim dla wątroby, która może nie dawać sobie rady z produkcją żółci, której zadaniem jest emulgacja (rozbijanie na drobniejsze cząstki) tłuszczów oraz niedostateczne wydzielanie enzymów trawiennych. Czynnościową przyczyną również okazać się może spożywanie nietolerowanej laktozy, dużych ilości cukrów prostych lub w niektórych przypadkach – glutenu.
Zupełnie odrębną kwestią jest niestrawność infekcyjna, związana najczęściej z aktywnością wirusów oraz często bakterii i ich toksyn zawartych w pożywieniu. Również przewlekły stres owocować może objawami pod postacią Zespołu jelita drażliwego (IBS), skutecznie imitującego choroby zapalne przewodu pokarmowego. Również choroby zapalne, jak GERD, zapalenie śluzówki żołądka, choroba Crohna mogą być przyczyną niestrawności.
Jak radzić sobie z niestrawnością?
Przede wszystkim trzeba zadbać o klasyczną „higienę żywienia”. Zwrócić uwagę trzeba na rodzaj spożywanych pokarmów oraz ich ciężkostrawność. Pomocniczo stosować można ranitydynę, pantoprazol, Iberogast lub leki prokinetyczne, jak metoklopramid. Długo utrzymująca się i nasilona niestrawność wymaga dokładnej diagnozy, z wykonaniem badań laboratoryjnych, radiologicznych i endoskopowych.
