Z tekstu dowiesz się:
- jakie drobnoustroje wywołują kandydozę,
- jakie są rodzaje drożdżycy,
- jakie są główne objawy kandydozy,
- jak leczy się tę chorobę.
Kandydoza to choroba wywołana przez grzyby, które są zupełnie naturalnym składnikiem mikroflory błon śluzowych układu oddechowego, moczowo-płciowego i oddechowego, a także skóry. U większości osób ich obecność nie wywołuje żadnych nieprawidłowych objawów. Jeśli jednak na skutek pewnych czynników dojdzie do zaburzeń odporności, grzyby rozmnażają się bardzo szybko i wywołują zapalenia. Sprawdź, jakie są tego skutki i jak leczyć kandydozę.
Przyczyny i rodzaje kandydozy
Wśród przyczyn zaburzających funkcjonowanie układu immunologicznego, które mogą zwiększać ryzyko występowania kandydozy, wymienia się m.in. długotrwałe leczenie steroidami, długotrwałe przyjmowanie antybiotyków, uszkodzenia skóry w wyniku oparzeń, osłabienie organizmu w wyniku infekcji wirusowych i bakteryjnych, zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego oraz cukrzycę.
Relatywnie najczęściej jest rozpoznawana:
- kandydoza pochwy i sromu,
- kandydoza jamy ustnej,
- kandydoza skóry,
- kandydoza przełyku,
- kandydoza przewodu pokarmowego.
Intymne zapalenia wywołane grzybami Candida – objawy
Jedną z najczęściej występujących postaci klinicznych zapaleń wywołanych grzybami Candida albicans jest kandydoza pochwy i sromu, zwana też grzybicą pochwy. Czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby, to m.in. cukrzyca, ciąża, obniżona odporność, a także przewlekłe stosowanie antybiotyków lub sterydów. Objawy kandydozy pochwy i sromu mogą obejmować:
- pieczenie okolic intymnych,
- uporczywy świąd,
- ból w trakcie oddawania moczu,
- bolesność w trakcie współżycia,
- serowate upławy z pochwy.
Kandydoza jamy ustnej – objawy
Dość często spotykaną odmianą drożdżycy jest również kandydoza jamy ustnej. Na jej występowanie są narażone m.in. osoby starsze, u których występują różne schorzenia obniżające odporność, a także przyjmujące duże ilości różnych leków. W zależności od postaci klinicznej kandydozy jamy ustnej, do jej objawów zalicza się:
- bolesna, czerwona zmiana na grzbiecie języka i/lub podniebieniu twardym,
- tzw. pleśniawki, czyli białawe lub żółtawe zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej, przypominające zsiadłe mleko,
- zapalenia kącików ust pokryte suchą błoną śluzową lub strupkami.
Drożdżyca – diagnostyka i leczenie
Rozpoznania kandydozy – w zależności od jej umiejscowienia – dokonuje zazwyczaj lekarz ginekolog lub dermatolog-wenerolog. W zależności od rodzaju choroby diagnostyka obejmuje m.in. wyniki posiewów z wydzielin (kał, mocz, plwocina), analizę mikroskopową pobranego materiału, badania histopatologiczne oraz cytologiczne, czasami również specjalistyczny test PCR Candida. Wszystkie te badania można wykonać w centrach medycznych Enel-Med na terenie całej Polski.
Leczenie kandydozy obejmuje przede wszystkim miejscowe lub ogólnoustrojowe stosowanie leków o działaniu przeciwgrzybiczym. Mogą to być np. antybiotyki, takie jak echinokandiny oraz polieny, a także chemioterapeutyki, np. pochodne fluoropirymidyny czy azole. Leczenie kandydozy rozpoczyna się od terapii empirycznej – dopiero w sytuacji, gdy nie przynosi ona oczekiwanych efektów można rozważyć przeprowadzenie badań, które określą, jaki konkretnie rodzaj grzybów spowodował zakażenie i na jakie leki jest wrażliwy.
Dieta w kandydozie
Warto pamiętać, że czynnikiem, który może mieć wpływ zarówno na profilaktykę, jak i skuteczność leczenia drożdżycy, jest dieta. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, do rozwoju kandydozy prowadzą m.in. zaburzenia odporności organizmu oraz zbyt szybkie namnażanie się grzybów z rodziny Candida. Żywią się one przede wszystkim cukrami prostymi, które dostarczamy sobie w pożywieniu. Zbyt duża ich ilość w codziennym jadłospisie może również prowadzić do nieprawidłowości w strukturze mikroflory bakteryjnej jelit, gdzie są produkowane komórki odpornościowe, odpowiedzialne za odpowiedź immunologiczną organizmu.
Całkowite wyeliminowanie z diety cukrów nie gwarantuje, że nie grozi nam kandydoza. Dieta człowieka musi uwzględniać węglowodany, bo są one potrzebne m.in. do prawidłowej pracy mózgu. Należy jednak sięgać po produkty zawierające cukry złożone (m.in. warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste), a unikać cukrów prostych, znajdujących się np. w słodyczach czy produktach wysoko przetworzonych.
